Op 13 oktober verslikten veel ICT- en zorg coördinatoren van Vlaamse scholen zich even in hun koffie. Toen verscheen er plotseling vanuit het niets een persbericht dat minister van Onderwijs Hilde Crevits aan 60.000 Vlaamse leerlingen met dyslexie gratis voorleessoftware ter beschikking wil stellen. Ze maakt hier een slordige 900.000 Euro voor vrij. Op dit moment zou er maar een kwart van die leerlingen toegang hebben tot die software, die ook vrij duur is. Welke software gratis zou worden, zou later nog worden bepaald.
Prachtig initiatief was mijn eerste indruk. Echt waar! Tot ik iets verder het artikel las en zag dat ze wel enkele cruciale aspecten vergaten om dit project organisatorisch lastig te maken voor de scholen. Gisteren (13 november) kwam dan ook pas de uiteindelijke keuze voor de 4 verschillende software pakketten waaruit leerlingen kunnen kiezen. Vanaf morgen 15 november mogen ouders en leerlingen reeds zich aanmelden en hun pakket kiezen.
Wie meer info wil, kan kijken op https://www.leesvoor.vlaanderen/
Hierover had ik wel nog enkele vragen aan de minister:
1: wat met de 60.000 laptops?
Leuk zo gratis software, maar als sommige leerlingen geen €20 per maand kunnen betalen voor een weblicentie voor deze software dan vermoed ik dat ze het ook moeilijk zullen hebben om hiervoor een laptop te voorzien? Ook de scholen hebben heel vaak afdankertjes of oude toestellen staan en hebben zeker geen laptops op overschot om dit mee te ondersteunen. Bovendien investeren net heel veel scholen in tablets of bijvoorbeeld Chromebooks die voor veel educatieve doeleinden geschikter zijn, maar ook goedkoper en makkelijker in beheer. Daar werkt slechts 1 van de 4 voorgestelde pakketten op.
2: wat met de extra uren ICT en zorg?
Als er plotseling een tiental leerlingen op 16 november in je klas zitten met een DVD’tje of download link voor een uitgebreid software pakket, uitleg willen over hoe dit (één van de 4 verschillende pakketten) juist werkt, hierin ook graag begeleid willen worden tijdens de les, connectie moeten hebben met de school Wi-Fi, hun laptop soms ICT-problemen vertoont, enz… dan hadden de scholen hier ook wel graag extra uren voor gezien. Want wat ben je met software als niemand weet hoe die werkt en moet updaten? Even wachten tot maandag de ICT-coördinator terug langs komt?
3: de leerlingen of ouders zijn vrij om de software te kiezen?
Het is in principe goed dat er niet gekozen wordt voor slechts 1 pakket. Sommige pakketten werken bijvoorbeeld enkel op Windows en dan zit je misschien al vanaf stap 1 vast als je thuis bvb enkel een iPad hebt.
Toch maakt het aanbod van 4 verschillende pakketten, die als basis wel dezelfde functionaliteiten hebben, het moeilijk voor de scholen. De software pakketten werken vaak helemaal anders werken in de praktijk of ze hebben een ander menu. De leerling kan met zijn persoonlijk account wel de software gebruiken op een schoolcomputer, maar wat als de school nu net heeft geïnvesteerd in Chromebooks en geen Windows pc of iPad heeft voor dat specifiek pakket? Nu moet de leerkracht in de klas, zorgjuf en de ICT-coördinator ook plotseling expert zijn over al deze software bij mogelijke vragen van de leerling.
Bovendien is de software niet gratis voor de zorg- of ICT-coördinator. Die moeten het enkel doen met een tijdelijke demo om tegen morgen alle vier de software pakketten te leren.
4: wordt voorleessoftware al voorzien in de lerarenopleiding?
Ik vermoed van niet. Zelf heb ik heel wat jaren ICT lessen gegeven op een leraren opleiding en ik heb zelf het aantal ICT uren van 3 studiepunten voor 3 jaar zien dalen naar 1 studiepunt in het eerste jaar van de opleiding. De andere twee werden ‘geïntegreerd’ in de andere vakken. Die zijn met andere woorden grotendeels verdwenen. Spijtig genoeg merk je dit ook aan beginnende leraren en hun beperkte ICT kennis.
Zo mevrouw Crevits. Ik wacht geduldig op jouw antwoord op mijn vragen.